Ograniczanie rozszerzenia - przebieg wydarzeń

13 czerwca 2001 r.
Parlament europejski wyraża ubolewanie, że zostały podjęte inicjatywy ograniczenia wolnego przepływu siły roboczej oraz wzywa by jak najwięcej krajów Unii wybrało możliwie najkrótszy okres ograniczeń*.

Geteborg, 8 czerwca 2001 r.
Göran Persson, premier Szwecji zapewnia: Nie wprowadzimy żadnych restrykcji dla obywateli nowych krajów UE. Dla obywateli tych krajów będą obowiązywały takie same reguły jak dla Niemców i Duńczyków, którzy chcą zacząć pracować w Szwecji.

15-16 czerwca 2001 r.
Na spotkaniu Rady europejskiej w Geteborgu podjęto decyzję o wprowadzeniu minimum 2- maks.7-letniego okresu ograniczeń dostępu do unijnego rynku pracy dla obywateli nowych państw członkowskich, z wyłączeniem Cypru i Malty. Szwedzki rząd deklaruje, że nie będzie dyskryminował obywateli UE-8 (10-2).

Sztokholm, 7 lutego 2002 r.
Na posiedzeniu rządu zdecydowano o powołaniu komisji do spraw badań skutków przyjęcia nowych państw do UE w aspekcie swobodnego przepływu siły roboczej.

Sztokholm, 15 stycznia 2003 r.
Berit Rollén, przewodnicząca komisji, przedkłada rządowi swój raport. Autorzy rekomendują zastosowanie 7-letniego okresu dyskryminacji obywateli 8 krajów Unii, w tym Polski. Argumentują oni, że istnieje duże ryzyko wzrostu przestępczości oraz nadużywania systemu opieki socjalnej. Raport cytuje analizy nadesłane przez szwedzkie ambasady z poszczególnych krajów. Szwedzka ambasada w Warszawie zakłada, że polskim wkładem w rozwój gospodarki europejskiej będzie... prostytucja.

Ateny, 16 kwietnia 2003 r.
Polska oraz 10 innych krajów europejskich podpisują Traktat Akcesyjny z ówczesnymi krajami UE. Na mocy tego traktatu, kraje Unii mogą ograniczać prawo do wolnej migracji obywatelom ośmiu krajów. Malta i Cypr nie są objęte tą klauzurą. Inicjatorami takiego zapisu są Niemcy i Austria. Szwecja zapewniała, że z tej możliwości nie skorzysta.

Czerwiec 2003 r.
Krajowa centrala związkowa LO*, żąda wprowadzenia znacznych ograniczeń do szwedzkiego rynku pracy dla UE-8, zapewniając jednocześnie, że nie chce wprowadzać unijnego „okresu przejściowego”. Jeżeli te żądania nie będą spełnione, to LO zweryfikuje swoje stanowisko w tej sprawie - grozi centrala.

Październik 2003 r.
Partie prawicowe, centrowe i zieloni składają wnioski do parlamentu, popierające zasadę wolności przepływu siły roboczej w całej Unii, również po 1 maja 2004 r. We wniosku Chrześcijańskiej Demokracji (KD) czytamy np.: „Nasza ocena jest następująca — Szwecja ma podjąć decyzję, że swoboda poruszania się dotyczy wszystkich obywateli Unii od pierwszego dnia członkostwa.” Stefan Attefall wniosek 2003/04:A329.

30 październik 2003 r.
Rząd składa propozycję do sejmu o ratyfikację traktatu akcesyjnego z 16 kwietnia 2003 (2003/04:25). Cztery partie - prawicowe, centrowe i zieloni - składają wniosek o uzupełnienie propozycji rządowej o stwierdzenie, że Szwecja nie będzie stosowała reguł przejściowych w stosunku do siły roboczej z nowych krajów członkowskich (2003/04:U13).

19 listopad 2003 r.
Premier Göran Persson odrzuca żądania centrali związkowych, domagających się ograniczenia dostępu do szwedzkiego rynku pracy dla obywateli UE-8.

21 listopada 2003 r.
Popieramy zasadę wolnej migracji siły roboczej w UE, nie możemy jednak pozwolić na „socjalną turystykę” — powiedział premier Göran Persson w wywiadzie dla szwedzkiego radia. Rząd rozważa możliwość zaostrzenia przepisów imigracyjnych.

29 listopada 2003 r.
Wanja Lundby-Wedin, szefowa LO* ponawia żądania wprowadzenia zmian w szwedzkich przepisach, które umożliwią ograniczenie dostępu do rynku pracy. W przeciwnym wypadku LO* może zażądać całkowitej blokady dla pracowników z Polski i krajów bałtyckich.

2003-12-01
Lars Lejonborg, liberałów (Folkpartiet) składa interpelację (2003/04:172) do sejmu z zapytaniem do premiera o „Wolnej migracji w UE a szwedzki system zapomogowy”. Lejonborg krytykuje ostro zasadę dziesięciu godzin* i postuluje by parlament przegłosował korektę przepisów imigracyjnych. Jednocześnie odrzuca on pokusę wprowadzenia okresu przejściowego na modłę niemiecką. Zmiana przepisów - tak, dyskryminacja - nie. Złość premiera nie powinna być skierowana przeciwko polskiej, ośmiodzietnej rodzinie, którą wymienia się w debacie, a przeciwko nadużyciom systemu zapomogowego, które występują u nas od dawna - pisze Lejonborg.

2003-12-02
Sejmowa komisja spraw zagranicznych składa wniosek do sejmu (2003/04:UU4) o:
1. Zatwierdzenie traktatu akcesyjnego
2. Wprowadzenie pewnych korekt prawnych (nie związanych z wolną migracją)
3. Decyzję, że wszelkie poczynania rządu w sprawach swobodnej migracji siły roboczej muszą być zatwierdzone przez sejm.

2003-12-17
Sejm szwedzki akceptuje propozycje 2003/04:UU4, (patrz wyżej) i podejmuje decyzję o zatwierdzeniu traktatu akcesyjnego, który wchodzi w życie 1 maja 2004 r. W decyzji sejmu czytamy m.in. „W UE, każdy kto szuka pracy może robić to bez ograniczeń we wszystkich krajach Unii.” (UU4).

2004-01-12, artykuł w dzienniku Dagens Nyheter
Przedstawiciel centrali związkowej LO* Dan Andersson nadal argumentuje za dyskryminację UE-8. Twierdzi on, że rząd nie rozumie niebezpieczeństw związanych z wolną imigracją siły roboczej z krajów UE-8. Dan Andersson jest naczelnym ekonomem LO oraz przeciwnikiem Unii.

2004-01-14
Uppsala Nya Tidning, w artykule „Długie litanie LO”, krytykuje wystąpienie Anderssona. Nić przewodnia argumentacji, którą być może da się odczytać w długiej litanii LO jest tak cieniutka, że pęka przy najmniejszej próbie weryfikacji - pisze gazeta.

2004-01-16
Program 1 szwedzkiego radia nadaje reportaż Mattias'a Hemmingsson'a z Polski o słabym zainteresowaniu Polaków do opuszczania swego kraju by żyć „na socjalu” w Szwecji. Wskazuje na to wiele niezależnych od siebie badań opinii przeprowadzonych w Polsce.

2004-01-27
Debata sejmowa na temat interpelacji (Lars Lejonborg, 2003/04:172; patrz 04-12-01) z zapytaniem do premiera: „Wolna migracja w UE a szwedzki system zapomogowy”. Minister do spraw imigracji, Barbro Holmberg zapowiada, że rząd „wkrótce” przedstawi listę poczynań niezbędnych do zabezpieczenia szwedzkiego rynku pracy i systemu opieki społecznej przed obywatelami nowych krajów członkowskich UE.

2004-01-30
Premier Szwecji, Göran Persson zapowiada wprowadzenie ograniczeń imigracyjnych oraz dostępu do szwedzkiego rynku pracy. Ograniczenia będą obejmowały wszystkie państwa UE.

2004-02-03
Minister do spraw emigracji Barbro Holmberg, poinformowała, że rząd wystąpi z wnioskiem do parlamentu o wprowadzenie osławionych okresów przejściowych, pozwalającego na legalną dyskryminację obywateli nowych krajów UE, w tym Polski.

2004-02-06
Największy dziennik szwedzki Dagens Nyhetter w piątek, 6 lutego. ogłosił ankietę internetową, pytając: Czy ludzie z nowych krajów UE powinni mieć od razu wolny dostęp do szwedzkiego rynku pracy? 2779 czytelników (38%) odpowiedziało TAK natomiast 4081 NIE (57%). Pozostali nie mieli zdania. Głosowało 7228 osób.

Luty 2004
Wszystkie partie nierządowe są przeciwne dyskryminacji EU-8. Najbardziej zdecydowaną przeciwniczką okresu przejściowego jest przywódczyni ludowej partii Center - Maud Olofsson.

2004-03-12
Rząd szwedzki złożył pismo do sejmu z propozycją wprowadzenia tzw. okresu przejściowego, czyli szeregu restrykcji wymierzonych przeciwko obywatelom nowych krajów Unii z byłego obozu socjalistycznego.

2004-03-24-25
Liberalna Folkpartiet oraz prawicowa partia Moderata składają do sejmu własne wnioski o wprowadzenie okresu przejściowego dla krajów UE-8. Obie partie krytykują rządową propozycję, jednak ich argumenty i postulaty są podobne do rządowych.

2004-04-02
Sejmowa komisja do spraw rynku pracy odrzuca propozycję rządową. Jest to początek procesu decyzyjnego.

2004-04-28
Szwedzki parlament odrzucił propozycję rządową o tymczasowym wprowadzeniu przepisów ograniczających prawa obywateli państw byłego obozu socjalistycznego, przystępujących do Unii Europejskiej 1 maja 2004 r. Tylko rządząca partia Socjaldemokratów głosowała za dyskryminacją nowych członków Unii.