O języku szwedzkim

Katarzyna Kruk, 30.9.2010.

Język szwedzki należy do grupy języków germańskich, w której skład wchodzą m. in. język niemiecki, angielski, czy holenderski, a także do grupy języków skandynawskich, razem z duńskim, norweskim, islandzkim i farelskim.

Głównym „dialektem” jest rikssvenska – jest to język „ogólnoszwedzki”, oparty na dialektach regionu sztokholmskiego, którego obecnie bez problemu można nauczyć się w polskich szkołach językowych. Poza rikssvenska szwedzki posiada wiele regionalnych dialektów – inaczej mówi np. mieszkaniec z północy, a inaczej z południa kraju – większość z nich jest jednak doskonale zrozumiała dla pozostałych użytkowników języka. Czasem jednak nawet sami Szwedzi nie do końca mogą się zrozumieć. Najwięcej problemów przysparza zrozumienie wspomnianych już wcześniej mieszkańców południa, głównie z regionu Skåne, gdzie język mówiony uległ silnym wpływom duńskim, z bardzo gardłową wymową.

Szwedzkim posługuje się około 90% mieszkańców Szwecji oraz 5% obywateli Finlandii, gdzie szwedzki jest drugim językiem urzędowym, a także niektórzy mieszkańcy Estonii (w Estonii wykształcił się osobny dialekt języka szwedzkiego, którym posługują się estońscy Szwedzi). Szwedzki jest też dość dobrze zrozumiały dla Norwegów i w trochę mniejszym stopniu dla Duńczyków.